***
WARSITA-ARGA
53
lurung, pamurihé supaja kaalema déning wong.... Balik samangsa kowé dedana, tanganmu kang kiwa adja nganti weruh polahé kang tengen, supaja enggonmu dedana ana ing pasingidan, mangka Ramakmu nguningani sadjroning pasingidan, iku bakal malesaké marang kowé ana ing eḍèngan ....”
Bab ndedonga marang Allah ija diwulangaké déning Gusti Jésus. Pandjenengané wis pirsa, jèn akèh wong sing paḍa ḍemen sembahjang ana ing tengahé mesdjid, malah ana ing podjoké lelurung, nganggo swara seru lan tembung lalahan pirang-pirang, ora kok marga déning tresnané marang Allah, nanging pamurihé ora lija supaja katona ing wong, temah dianggepa wong mursid lan ngibadah .... Balik pandonga kang sedjati ora mengkono patrapé, nanging kudu ditindakaké ana ing pasingidan; pandonga iku adja mung katon ana ing lambé ndremimil, nanging kudu metu saka ing dasaring ati. Lan manèh ora perlu nganggo pitembungan lalawora. Pandonga kang sedjati iku pasadja lan kebak pangandel.
Pangandikané Gusti Jésus mengkéné: „Samangsa kowé paḍa sembahjang, adja kaja para wong lamis, djenèh iku paḍa ḍemen sembahjang adeg-adegan ana ing mesdjid lan ing podjoké lelurung, pamurihé supaja katona ing wong .... Balik kowé samangsa sembahjang, lumebua ing senṭonganmu, sarta lawangé kantjingen, nuli ndedongaa marang Ramakmu ana ing pasingidan .... Anadéné samangsa kowé paḍa sembahjang, adja nganggo tembung lalahan kaja para wong kapir, udjer iku paḍa nduwèni panduga jèn ketrimané marga saka akèh tembungé. Mulané kowé adja maḍani wong iku, awit Ramakmu ora kekilapan apa kang dadi kakuranganmu sadurungé koaturi panjuwun ....”
Ing kono Gusti Jésus bandjur mulangaké marang para muridé lan para wong kang paḍa ngrungokaké, pandonga kang dadi paṭisarining pandonga, ija musṭikaning pandonga ing saindengé djagad. Pangandikané Gusti Jésus: „Kang iku enggonmu paḍa ndedonga dikaja mengkéné:
Ḍuh Rama kawula ingkang wonten ing swarga.
Asma Tuwan mugi kasutjèkna, Kraton Tuwan mugi rawuha. Karsa Tuwan mugi kalampahana, kadosdéné wonten ing swarga, inggih mekatena ugi wonten ing bumi.
Mugi kawula sami Tuwan paringi redjeki kawula satjekapipun ing dinten punika.
Saha Tuwan mugi ngapunten sakaṭahipun kalepatan kawula, kadosdéné kawula inggih sami ngapunten ing tetijang ingkang kelepatan dateng kawula.
Punapa malih kawula mugi sampun ngantos sami katandukaken dateng panggoḍa, mugi sami Tuwan uwalaken saking pangawak dursila. Awitdènè Tuwan ingkang kagungan kraton saha wisèsa tuwin kamuljan langgeng ing saliminipun. Amin.”
ISIH akèh manèh prakara-prakara kang diwulangaké Gusti Jésus marang wong golongan.
Bab banḍa utawa radjabrana kadonjan ija dipangandikakaké. Akèh sing paḍa duwé pangira jèn bakal bisa ngrasakaké kasenenganing urip, samangsa katunggonan ing banḍa. Mulané sadjroning uripé mung mindeng nglumpukaké radjabrana ing donja, temah lali lan nglirwakaké marang Allah kang dadi etuking kabegdjan.
Pangandikané Gusti Jésus mengkéné: „Adja paḍa nglumpukaké banḍa ana ing donja, kang ana rengeté lan amané ngentèkaké, sarta ana malingé paḍa mbabah lan njolong. Nanging paḍa nglumpukna banḍa ana ing swarga ....”
Gusti Jésus pirsa, jèn wong sing karem banḍa lan sing atiné kraket karo amal kadonjan iku ora bisa tresna marang Allah. Sapa sing tresna marang Mammon, jaiku kasugihan, mesṭi ninggal Gusti Allah.
Pangandikané Gusti Jésus mengkéné: „Ora ana wong kang bisa ngrangkep pangawulané; awit ora wurung bendarané kang sidji dibaèkaké, sidjiné ditresnani, utawa rumaket marang kang sidji medjanani marang sidjiné. Kowé ora bisa ngawula marang Allah lan marang Mammon ....”
GUSTI Jésus ija mangandikakaké bab pasrah lan suménḍé marang Allah Sang Rama. Akèh wong sing tansah njumelangaké uripé, mangka satemené wong urip iku kudu mung tansah pasrah lan suménḍé marang Allah kang ora kenḍat-kenḍat rumeksa marang para putrané, kajadéné bapa enggoné rumeksa marang anak-anaké. Pangandikané mengkéné: „Adja paḍa sumelang mungguh uripmu, bab kang kopangan utawa kang koombé, lan mungguh badanmu, bab kang kosanḍang. Adja ana tjelaṭumu: Kang dakpangan apa? Utawa: Kang dakombé apa? Lan manèh: Kang daksanḍang apa? Awit iku kabèh diudi déning para wong kapir. Ramakmu ing swarga rak wus mirsa jèn iku mau kabèh dadi kabutuhanmu. Nanging kratoné Allah lan kasampurnané iku paḍa upajanen ḍingin, nuli samubarang iku mau bakal diwuwuhaké marang kowé. Mulané adja paḍa sumelang mungguh ing dina sésuk, amarga dina sésuk iku bakal njumelangaké bagéané ḍéwé ....!
Paḍa mawasa marang manuk ing awang-awang; paḍa ora njenjebar lan ora derep,
