44
WARSITA-ARGA
***
bandjur paḍa nisih, temah wong sing mentas pulih kawarasané, bisa metu saka ing kono.
Wong kabèh paḍa kagawokan lan paḍa ngluhuraké Allah, sarta nanḍang wedi banget. Kabèh paḍa njawang Gusti Jésus klawan pakéring.
Pangutjapé wong akèh: „Ing dina iki aku paḍa weruh lelakon kang nglengkara!” ....
SEKABATÉ Gusti Jésus saiki tjatjahé wis ganep rolas. Saka ing antarané wong-wong sing paḍa pratjaja marang Pandjenengané, apadéné sing paḍa tresna lan saguh nḍèrèkaké ing satindaké, Gusti Jésus milih wong pitu kanggo ngganepi sekabat lima sing ḍisik.
Apa sebabé Gusti Jésus nindakaké sing mengkono iku lan apa sebabé Gusti tansah diḍèrèkaké tindaké, wong-wong mau durung ngerti. Saiki durung ngerti, nanging bésuk ing tembé bakal paḍa ngerti ḍéwé.
Para sekabat mau ing tembé ija kudu memulang marang wong akèh bab kratoning Allah, kajadéné sing tansah ditindakaké déning Gusti Jésus. Malah para sekabat mau bakal uga kaparingan kasektèn nindakaké kaélokan. Bubuhané para sekabat mau ngunḍangaké pawarta kabungahan marang bangsa Jahudi, bangsa kapir, lan marang angger wong sing paḍa gelem ngrungu pawarta mau, jaiku jèn Gusti Jésus rawuh ing djagad perlu njlametaké wong dosa.
Bésuk ing tembé ....! Nanging saiki, nalikané isih nḍèrèkaké Guruné, para sekabat mau durung bisa ngerti. Ing tembé, samangsa Guruné wis kondur menjang ing swarga. Ing tembé paḍa ora disebut sekabat manèh, nanging para Rasul.
Sekabat rolas mau, jaiku: Simon Pétrus lan Andréas; Jochanan lan Jakobus; Filippus lan Bartoloméus; Tomas lan Mattéus; Jakobus anaké Alféus lan Judas Taddéus; Simon Zélotès lan Judas Iskariot.
Nanging para sekabat mau babar pisan durung tjukup kawruhé bab kratoné Allah. Panjanané wong-wong mau, Gusti Jésus bakal djumeneng radja ana ing bumi, lan para sekabat bakal kadadèkaké para najaka.... Djebul njatané béda babar pisan.
Para sekabat isih kudu ngerti, jèn kawibawan lan kasugihan iku ora bisa gawé slamet lan begdjaning wong; sing bisa njlametaké iku mung ati kang wedi asih lan tresna marang Gusti Allah.
KATJARITA Gusti Jésus kaḍèrèkaké para sekabaté munggah ing gunung arep memulang marang para sekabat lan wong golongan mungguh keprijé lakuning ngaurip lan apa sing kudu ditindakaké murih bisa dadi putra kagungané Gusti Allah.
Wong golongan sing paḍa nḍèrèk munggah ing gunung wis paḍa anḍèr ana ing ngarsané, kabèh paḍa anteng lingguhé sumaḍija nampani weḍaring pangandika. Ing kono Gusti Jésus bandjur wiwit meḍar sabda, memulang marang para murid lan wong golongan, pangandikané: „Rahaju para wong kang rumangsa mlarat ing budi, awit iku kang paḍa nduwèni kratoné swarga. Rahaju para wong kang prihatin, awit iku kang bakal paḍa kalipur. Rahaju para wong kang sabardrana, awit iku kang bakal paḍa olèh warisan bumi. Rahaju para wong kang keluwèn lan ngelak ngorong marang kasampurnan, awit iku kang bakal paḍa kawaregan. Rahaju para wong kang ambek welasan, awit iku kang bakal paḍa olèh piwelas. Rahaju para wong kang burus atiné, awit iku kang bakal paḍa weruh marang Allah. Rahaju para wong kang demen ngrukunaké, awit iku kang bakal paḍa kasebut para putrané Allah. Rahaju para wong kang dikuja-kuja krana saka kamursidané, awit iku kang paḍa nduwèni kratoné swarga. Rahaju kowé menawa diwewada lan diojak-ojak sarta diala-ala ing wong kang klawan doratjara, krana saka Aku .....”
LAN bab tresna-tinresnan ing antarané wong lan sapepaḍané, pangandikané Gusti Jésus mengkéné: „Pada tresnaa marang satrumu; wong kang njupatani kowé paḍa pudjèkna betjik; gawéa betjik marang wong kang paḍa njengiti kowé; wong kang nganiaja lan ngojak-ojak marang kowé, paḍa dongakna slamet; supaja kowé paḍa ketitika dadi putrané Ramakmu kang ana ing swarga ....”
GUSTI Jésus ija mangandikakaké bab tjarané wong dedana. Wong iku jèn dedana sing akèh-akèh ora kagawa saka welasing ati utawa kadereng déning tresnané marang Allah, nanging sing diudi supaja kaweruhana ing wong akèh lan olèha pangalembana enggoné loma lan demen dedana. Nanging para sekabat lan wong lijané sing kepéngin sinebut para putrané Allah, adja pisan-pisan tumindak mengkono.
Pangandikané Gusti Jésus: „Pada diprajitna, adja nganti nglakoni kautamanmu ana ing sangareping wong, kang supaja katona ing wong iku .... Samangsa kowé dedana, adja kodjuwarakaké kaja adaté para wong lamis ana ing mesdjid-mesdjid lan ing lurung-
