***
ING JERUSALÈM
37
wong paréjalan mau mèlu bengak-bengok nawakaké ḍuwité.
Ḍuwit liru ḍuwit. Wong-wong sing mata ḍuwiten mau sing diojak mung ḍuwit, lan bebaṭèn utawa kasugihan.
Kasutjèning padaleman sutji, utawa pakéring marang Allah wis ora katon babar pisan ... prasasat wis kesasaban ing ḍuwit!
Kaja mengkono iku kaanané padaleman sutji nalika semono jèn pinudju rijaja. Para imam lan wong-wong sing paḍa saos ing paḍaleman sutji ora ngrèwès babar pisan; saking kulinané malah wis ora ngrungu swara gumeder lan bengak-bengoké wong dol-tinuku. Wong-wong mau sadjatiné ija ngrasa jèn patrap mengkono mau murang tata lan njulajani wingité paḍaleman sutji, nanging keprijé manèh, kaanan mau wis ora kena diowahi utawa wis dianggep lumrah lan ora ngrusuhi pagawéané para imam.
KOTJAPA, nalika semono Gusti Jésus rawuh. Apa kaja mengkono iku wudjudé paḍaleman sutji kagungané Allah? Apa iku dalemé Sang Rama? .... Bareng mirsa kaanan mengkono mau Gusti bandjur banget rengu galihé. Wis wiwit bijèn mula, jèn rawuh pinudju rijaja, ija ora ḍangan lan rena ing panggalih mirsani wong-wong sing paḍa ora duwé éring babar pisan marang paḍaleman sutji, malah dipaḍakaké karo pasar, nanging Gusti mung kèndel baé, awit tumrapé wong akèh Pandjenengané isih dadi tukang kaju saka Nasarèt.
Nanging saiki? .... Saiki wis tumeka wajahé Pandjenengané ngatingalaké kalenggahané enggoné djumeneng Sang Mesih, Putrane Allah.
Pandjenengané bandjur munḍut tampar-tampar kadamel petjut. Wong-wong mau dalah radjakajané paḍa ditunḍungi metu saka ing papan kono; ḍuwité wong-paréjalan disuntak lan médjané digulingaké. Wong-wong sing mauné bengak-bengok ngumbar swarané, saiki tjep klakep kaja orong-orong dipidak, sidji baé ora ana sing mangga pulih ana ing ngarsané Gusti, djalaran wong-wong mau paḍa ngrasa jèn ana daja prabawa lan kasektèn metu saka ing sarirané Prija sing lagi anjar katon mau. Kabèh paḍa sumingkir ndeleng pantjerenging tingalé. Pangandikané marang wong-wong mau klawan sereng: „Barang-barang iki singkirna saka ing kéné. Padalemané Ramakku adja kogawé omah padagangan!”
Wong-wong mau kabèh, dalah para imam lan kang paḍa saos ing padaleman sutji, kagèt lan tjingak njawang tandang tanduké Gusti Jésus.
Sapa ta wong iku? Apa ta karepé? Keprijé bisané wani lan kuwasa tumindak mengkono iku?
Nanging ora antara suwé para imam paḍa pating kedumel nélakaké ora trima. Djalaran para imam mau paḍa rumangsa ditjahak wewenangé ana ing padaleman sutji. Généja wong anjar iku arep kumawasa tumindak ing sakarep-karep tanpa ndjaluk idiné para imam? Satemené para imam mau ija wis ngrumangsani ing sadjeroning ati, jèn wong anjar mau ora luput, malah tindaké mau kena diarani panggawé betjik, sing beneré dadi bubuhané para imam, nanging sing paḍa dilirwakaké. Mulané para imam mau satemené bakal kawirangan, awit kewelèh enggoné paḍa tlédor. Dadiné para imam paḍa nesu lan ora rena babar pisan ndeleng tandangé wong anjar mau. Sapa ta wong iku?
Gusti Jésus bandjur ditjeḍaki, dirubung kambi disawang, ana sing satengah wedi, ana sing satengah nesu lan wekasan paḍa njelani undjuk, mengkéné: „Kadospundi déné Pandjenengan saged nindakaken pandamel kados mekaten punika? Punapa sebabipun déné tijang-tijang punika sami kepladjeng namung déning Pandjenengan tijang setunggal? Sinten ta Pandjenengan punika? .... Sumangga Pandjenengan ngatingalaken pratanda, supados kula sami mangertos, bilih Pandjenengan punika saèstu djumeneng nabi ageng.”
Nanging satemené Gusti Jésus ora tau ngagem pratanḍa kaélokan kanggé ngébaraké pangwasané, mulané ḍawuh wangsulané: „Kowé paḍa mbubraha padaleman iki, sadjroning telung dina bakal dakadegaké manèh.”
Wangsulan kang anèh. Wong Jahudi mung paḍa mèntjep. Mangsa, padaleman sutji kang nganti patang puluh nem taun lawasé enggoné kabangun, kok mung arep diadegaké sadjeroning telung dina .... Mokal!
Wong-wong iku babar pisan ora duwé éring marang wong anjar mau. Kagawa saka djubrijaning atiné wong-wong mau paḍa suṭik ngrungokaké marang Pandjenengané kajadéné marang nabi.
Mangka satemené wong-wong ora bisa ngerti apa tegesé wangsulan kang anèh mau. Ngadegaké padaleman sutji ing sadjeroning telung dina? .... Mokal! Nanging Gusti Jésus enggoné ngandika mengkono mau, ana prakara lija kang dikersakaké. Sing arep diadegaké mau dudu padaleman sutji jasané para leluhur dèk djaman bijèn, nanging Gusti Jésus mangandikakaké bab sarirané pijambak. Mengkono uga para sekabat ija paḍa durung njanḍak pangandikané Guruné, nanging ing tembé, sawisé Gusti Jésus séda lan ing telung dinané wungu manèh saka ing pasaréané, ing nalika semono para sekabat lagi baé ngerti tegesé wangsulané Gusti Jésus kang anèh mau.
Nanging tangkepé wong-wong Jahudi marang Gusti Jésus medjanani banget.
