.jpg)
ndadèkaké bungahing atine. Jochanan bandjur njawang wong-wong sing paḍa ngadeg ing
sakiwa-tengené, wong-wong burus ing ati,
setya-tuhu, sing tansah ngetutaké Jochanan
lan sing wis paḍa ngakoni dosané sarta kabaptis, sing wis paḍa mandjing dadi muridé
utawa dadi sekabaté. Bareng weruh Gusti
Jésus, Jochanan babar pisan ora duwé gagasan: „Supaja aku tetep dadi guruné, aku
kudu luwih prajitna, murid-muridku adja
nganti paḍa ninggal aku lan ngetut-buri Jésus!”
Ora, — malah Jochanan bandjur nudingi
Gusti Jésus sarta klawan bungah ngandikani
murid-muridé: „Lah iku Tjempéné Allah
kang ngrembat nglungakaké dosané djagad!”
Pantjèn kaja mengkono iku njatané. Dudu Jochanan Pambaptis kang bisa ngapura dosa; Jochanan mung bisa ngrungokaké jèn wong-wong paḍa ngakoni dosané, sawisé iku bandjur mbaptisi wong-wong mau, — nanging Gusti Jésus, sing lagi mentas rawuh iku, jaiku kang djumeneng Panebus. Pandjenengané iku kang djumeneng Putrané Allah, rawuhé ing djagad perlu arep ngrembat dosané manusa kabèh. Kaja patrapé tjempé enggoné kasembelèh, bandjur kagawé kurban ana ing mesbèh ing padaleman sutji, temah njangga sakèhing paukuman kang beneré kudu kaetrapaké marang manusa kang paḍa nanḍang dosa, ija kaja mengkono rawuhé Gusti Jésus menjang djagad perlu ngrembat dosaning djagad.
Pangangen-angené Jochanan ora lija mung mengkéné: „Dudu aku kang bisa mitulungi kowé, nanging Pandjenengané! Aku paḍa kolalèkna, bandjur nḍèrèka Pandjenengané, paḍa ngrungokna pangandikané lan njaosna katresnan marang Pandjenengané, Pandjenengané iku pinasṭi saja minḍak, aku iki saja suda.”
LAH iku Tjempéné Allah!”
Ana muridé Jochanan loro, bareng ngrungu guruné ngandika mengkono iku, bandjur nḍèrèkaké tindaké Gusti Jésus. Murid kang sidji djenengé ija Jochanan, lan sidjiné Andréas. Wong loro mau panggaweané amèk iwak lan asalé saka ing laladané segara Galiléa. Bareng Gusti Jésus pirsa jèn tindaké ana sing nḍèrèkaké, tumuli minger ningali wong loro mau, sarta ngandika: „Kowé paḍa golèk apa?” Undjuké: „Rabbi — tegesé: Guru —, pakèndelan Tuwan wonten ing pundi?” Undjuké sing kelair sadjaké mung prakara sepélé, nanging sedjatiné isih luwih akèh lan wigati sing arep disuwunaké priksa, saupama kelaira arep mundjuk mengkéné: „Rabbi, kula mugi sami Tuwan wulang, inggih mugi Tuwan pangandikani bab kekeran warni-warni ingkang kula boten sami mangertos kateranganipun. Manah kula sami ketir-ketir lan was sumelang déning agenging dosa kula. Duh, Rabbi, mugi kula sami Tuwan paringi manah ajem lan tentrem!”
