172
SAUL MERTOBAT
***
sing beneré kudu dietrapaké marang bangsané mau .... Prija iku sapa?
Prijagung Étiopi mau mung gèḍèg-gèḍèg, pangandikané nabi mau ora béda karo tjangkriman sing ora kena dibatang!
Nalika putek nalaré njuraos isining kitab, dumadakan ana wong mlajoni mbarengi lakuning krétané, bandjur matur: „Pandjenengan punapa inggih mangertos ingkang pandjenengan waos punika?” Prijagung mau rada kaget déné ana wong kumawani matur pitakon, nanging ing atiné malah bungah, awit wong Israèl iki mesṭiné bisa maḍangaké prakara sing ndjuḍegaké pikiré, mulané énggal bandjur mangsuli: „Kadospundi anggèn kula saged, menawi boten wonten ingkang nuntun. Kula saged maos tembung-tembung punika, nanging kula boten saged ngertos suraosipun. Suwawi sampéjan minggah ing kréta ngriki, lan menawi kersa, kula mugi sampéjan paringi sesuluh, supados kula saged mangertos ḍateng suraosipun ingkang winados.” Wong Israèl mau bandjur munggah ing kréta lan lungguh djèdjèr karo prijagung sing pinangkané saka negara adoh.
WONG Israèl mau tilas sekabaté Gusti Jésus sing aran Filippus .... Nalika ing Jerusalèm wiwit ana panguja-uja kang banget marang pakumpulané wong Kristen, marga saka panggawéné para imam, ing kono wong-wong Kristen paḍa bujar pating slebar ngungsi menjang tlatahé tanah Judéa lan Samaria. Mengkono uga Filippus ontjat saka Jerusalèm menjang Samaria lan ana ing kono nerusaké enggoné ngabaraké Indjil, temahan akèh wong ing kuṭa Samaria paḍa mandjing pratjaja marang Gusti Jésus.
Ing sawidjining dina dumadakan Filippus karawuhan malaékaté Pangéran lan dipangandikani: „Ngadega, mangkata mengidul metu ing dalan kang saka ing Jerusalèm muḍun andjog ing Gaza, ing dalan kang samun.”
Filippus ngéstokaké ḍawuh, bandjur mangkat durung ngerti apa sing arep kelakon. Saiki ngerti apa nalaré kautus buḍal menjang panggonan sing adoh. Saiki Filippus ngerti, bareng wis lungguh djèdjèr karo prijagung negara mantja, sing asalé saka bangsa kapir, nanging sing atiné kapéngin nggajuh prakara sing adiluhung, sing ngungkuli adjiné panembah marang brahala lan déwa.
Filippus rumangsa begdja banget déné diatag munggah ing kréta. Saiki Filippus bisa nindakaké ajahané sing mulja, jaiku njritakaké bab kawontenané Sang Djuru Slamet marang pepaḍané.
Prijagung Étiopi mau banget enggoné nggatékaké marang anḍarané Filippus. Dadi sing disebut ana ing kitabé nabi Jesajah kaja déné weḍus katuntun menjang ing pasembelèhan, iku Gusti Jésus, sing nanḍang sangsara lan séda, njulihi para manusa enggoné paḍa kudu nanḍang paukuman karana dosané, lan ngolèhaké karahajon langgeng marang angger wong sing pratjaja marang Pandjenengané ....
Prakara sing wigati mau didjlèntréhaké Filippus nganti tapis lan tlesih, kagawa saka mantep lan setya-tuhuné marang Gustiné.
Prijagung mau rumangsa bungah lan marem déné bisa ngerti surasaning kitab lan suwe-suwé atiné tuwuh krekaté sing durung tau timbul ing mauné .... lan marga saka iku atiné ija ketuwuhan rasa bungah.
Sasuwéné paḍa ngladjengaké tindak, bandjur mrangguli panggonan banju. Sanalika prijagung mau bandjur ngandika: „Lah punika wonten toja. Kula ugi kepengin nḍérek Gusti Jésus. Punapa wonten pambenganipun enggèn kula baḍé kabaptis?”
Aturé Filippus: „Kersa pandjenengan punika prajogi sanget. Boten wonten pambengan punapa-punapa, waton pandjenengan pitados ingkang terus ing galih, inggih kelilan kabaptis. Ing kono wangsulané prijagung tanpa mangu-mangu: „Kula pitados bilih Jésus Kristus punika Putranipun Allah”.
KRÉTANÉ tumuli dianḍegaké. Prijagung karo Filippus bandjur paḍa meḍun ing banju lan ana ing kono prijagung mau bandjur kelakon dibaptis, temah mandjing muridé Gusti Jésus, lan atiné bisa nggajuh katentreman langgeng. Prijagung mau, saupama bisaa, kepengin ngadjak Filippus menjang ing negarané, arep disowanaké ing ngarsané ratu gustiné, nanging durung nganti didjawab, Filippus wis musna saka ing pandeleng. Prijagung mau bandjur ngladjengaké tindaké klawan bungah. Sing diupaja, saiki wis ketemu; enggoné tindak adoh menjang Jerusalèm, sing wiwitané dikira ora ana paédahé, saiki djebul ngolèhaké kabungahan lan kabegdjan sing ora kena dikerta-adji nganggo banḍa kadonjan.
ING sabandjuré ora ana wong sing ngerti keprijé kabaré prijagung mau sakonduré ing negarané. Nanging wong sing bisa olèh kabegdjan semono geḍéné, ora bakal meneng baé!
ING ngarep wis ditjritakaké, nalika Stéfanus dibenturi watu, ana wong nonoman ndjaga djubahé wong-wong sing paḍa ngwutahaké getih resik. Wong nonoman mau aran Saul.
