Kaca:Aku ijik kélingan 2.pdf/11

Saka Wikisumber
Menyang navigasi Menyang panggolèkan
Kaca iki wis dikorèksi

PAIMIN MELU BALAPAN MBLAYU

Wongé jan okèh tenan, dalané mèh waé ora kamot.

Wis mblayu éntuk sak kilomèter aku ijik kuwat. Tekan rong kilomèter cah-cahané sing nang mburiku wis pada sèngklèh, awit srengéngéné pwanas tenan.

Aku saiki mblayu terus sampèk éntuk telung kilomèter. Jawané arep nututi cah-cahané sing nang ngarep, nanging kok angèlé mbanget.

Karo mblayu aku mikiri “Ombèné mbahé mesti bakal ngréwangi aku!”

Nanging aku malah krasa kesel, sikilku kok abot, ndasku kok malih mumet, awaké terus krasa lemes. Kepéngin neruské kok ora kuwat.

Aku mikir: “Tenimbang mengko semaput, tak njaluk boncèng kancaku waé sing numpak sepèdah,”

Kancaku ngomong; “Diteruské ta! Namung garèk sak kilomèter kok arep lèrèn!