Endi kang Kudu Dipilih
[ 82 ]ENDI KANG KUDU DIPILIH
Slamet Nugroho
Bis kang ditumpaki Dhani lakune wis mlebu kutha Prambanan, kutha dlik kang kandhang amarga ing kono ana papan wisatane yaiku candhi Prambanan. Dhani ngeling-eling rikala ninggalake kutha dik kasebut Dheweke diterake dening Gunuining, wanita kang, banget ditresnani lan wis Klakon dadi sisihane, Dhek semana Dhani kebak ing pangarep-arep, dheweke
a ang ang ditinggal A Pikire, sawise bojone dadi pegawe ing Aceh, kad “Gumrining ..., kepriye saiki kahananmu?” Pitakone Dhani jroning
“Prambanan habis .,.! Prambanan habis ........” swarane kondhektur bis
Sawise bis mandheg ing terminal, Dhani mudhun, Hawa Prambanan
Alhamdulilah... matur nuwun Gusti, aku isih panjenengan
1 ngrasakake hawa kutha iki.”
Ta akan kk Mas?” celathune kekang ojek nawani Dhani.
anpa sranta ita regane, Dhani enggal nyengidak sepedha motor kang wis cumawis ing aa .
“Dhateng pundi, Mas?” pitakone tukang ojek marang Dhani i ana ing mburine, 5 ai
“Daleme sisih pundi, Mas? pitakone tukang ojek, “Pum dugi ngriki mawon, pinten Mas?” Dhani nakokake pira dheweke kudu mbayar tukang ojek iku si 4 in para kang ojek iku sinambi tangane ngrogoh dhompet ing
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 82 [ 83 ]“G ewu? “Menika Mas, matur nuwun nggih.” Dhani ngulungi dhuwit limang
ewonan marang tukang Ojek iku. Sing diulungi dhuwit nampani banjur
ngenggokake sêpedha motore nggeblas lunga.
Dhani mlaku tumuju omah kang papane ing pojok desa iku, Sawise tekan latar, Dhani mandheg, Pikire ngeling-eling wujud omah kang biyen ditinggalake, kanyata isih kaya biyen durung ana owah-owahane, Dhani geguyon kanthi kebak ing rasa tresna asih. Rikala semana Dhani durung cekel
sekolah ya dhisik. Dhanang karo Dhani rikalane sekolah pancen beda papan lan jurusan. Yen Dhani ing SMK Negeri 2 kang suwene sekolah patang tahum, dene Dhanang mung ana SMK swasta jurusan teknik sipil utawa bangunan sing suwene mung telung tahun,
Telung tahun Dhani nglakoni dadi laden tukang ing bangunan, banjur tepung karo bocah wadon, kancane nyambut gawe. Gumrining bocah wedon gata Kara kn anang a ka a TE WG aa EH
“Mas Dhani ...f” swarane wong wadon kang melu saka ngomah mbubarake panglamune Dhani. Wong wadon iku ora liya Gumrining, Kanthi semu ora percaya sapa
“Ayo, Mas, Mlebu ngomah. Saru, mosok rangkul-rangkulan, ambung;- ambungan, neng latar kaya ngene.”
SUMUNAR Antofogi Crita Cekak, 83 [ 84 ]“Ya ora papa ta, wong ngrangkul ya ngrangkul bojone dhewe, ngambung ya ngambung bojone dhewe, ora olehe nyolong wae kok bingung, mangsuli mangkono tangane Dhani ngusap pipine Gumrining kang teles
ibune Dhani. Mula, ora jeneng mokal yen Dhani karo Dhanang banget rakete marang bapakne, “Ning. ...,; Iha Bapak ana ngendi?” pitakone Dhani marang Gumrining; Kang ditakoni ora enggal wangsulan, isih ubeg ana mburi gawe
“Diumjuk dhisik, Mas!” celatune Gumrining karo ngulungake gelas
marang Dhani,
Srupatsruput Dhani be i dirasakake. Ki e h pikana akesah f WE. ling, pitakonku mau durung kokwangsuli, Bapak ana ngendi?” Dhani
ing = Ngapa., ngapa, Ning? Bapak ngapa? Bapak kereng apa? Bapak ana ngendi? Aja kaya ngene ta. Lungguha dhisik, banjur omonga cing cethaf” Dhani nyekel pundhake Gumrining banjur dilunggahake ing kursi jejere. h Luh kang mili saka mripate Gumrining saya deres, dibarengi karo swara “Mas, Bapak wis seda setahun “A “Bapak seda..! bima Hillaki wainnaihihi rajun, Bapak..., aku nyuwun ngapura Pak, geneya aku ora mangerteni seda panjenengan, geneya Gusti Allah kebaking gegetun.
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 84 [ 85 ]Batine Dhani kang mau kebak ing kabagyan, marga ketemu keluwarga kang didama-dama. Dumadakan owah dadi panalangsa lan rasa gegetun. Sanadyan jejere wong lanang, kanyata mripate Dhani upa bisa netesake luh.
Durung rampung anggone nggetuni lelakon kang, wis kelakon, kupinge kang uga krungu tangising bayi mau enggal mlayu mlebu kamar, banjur nggendhong bayi mau. Dhani plonga-plongo meruhi kedadeyan kang sapa bayi iku, Pitakonan-pitakonan iku ngebaki pikirane Dhani,
“Ning, kuwi anakesapa?”
“Ya mesthine anake wong tuwane ta, Mas.”
“Lha iya wong tuwane kuwi sapa? Yen titip anak kok nganti wayah sore ngene durung dijupuk. Wong tuwane kuwi nyambule gawe apa ta?” pitakone Dhani kang tansah ngoyak wangsulane Gumrining.
Gunarining ora mangsuli pitakone Dhani, dheweke ribut ngeneng-nengi Wan ai ! bocah kaya ngono enggal ditulung “Ning.....! Ning... mangis kaya kok ora di
Iho!” swara iku keprungu saka njaban omah,
Ora let sedhela Dhanang katon ana tengah lawang, katon yen dheweke lagi mulih anggone nyambut gawe, Sawise weruh sapa kang ana ing njero ngomah, Dhanang kaget ora percaya marang apa kang diweruhi. Tangane dikeplakake ing pipine dhewe, kanggo mbuktekake lelakon iku pangimpen apa
“Dhani... Kowe Dhani tenan! Oh, matur nuwun Gusti...” karo omong, mangkono Dhanang, ngruket Dhani, Wang, loro iku padha rerangkulan. Ora sajroning patang tahun kuwi ora ana sarana kang bisa kanggo sesambungan.
Sawise Dhani nyambut gawe ing Aceh, durung nganti patang sasinan ana kabar yen Aceh kena bencana tsunami. Kabar kang dimangerteni saka teve, layang kabar lan omongane wong akeh, yen tsunami ing Aceh iku nggawa korban kang ora sethithik mbuh kuwi bandha apa dene nyawa, Papan nyambut gawene Dhani iku kalebu wilayah kang kena tsunami, mula sawise bencana iku dumadi Dhanang ora bisa sesambungan maneh karo Dhani, Dhanang mung ngenteni kabar saka Aceh, sesasi, rong sasi nganti setahun luwih ora ana kabar, Malah bapakue mesthekake yen Dhani iku klebu korban kang mati marga
“Oeeek_... 0eeek 4!” bayi kang ana ing gendhongane Gumrining durung meneng,
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 85 [ 86 ]“Mbok ya gek dineng-nengi ta, wis kawit mau nangis ngono kok dinengke wae Iho!” pakone Dhanang marang Gumrining. Sing dikongkon enggal mlebu kamar.
“Sik ya Mas, aku takngeneng-nengi bocah iki” kandha mangkono Gumrining banjur mlebu kamar, ora let suwe wis ora keprungu maneh
bayi.
“Dhan saiki critaa, kepriye lelakonmu rikalane ana tsunami biyen nganti tekan saiki.”
“Nang, mbok menawa kowe wis bisa ngira-ira kêpriye kahananku Omah padha ambruk, rata sasat tanpa tilas merga pangamuke tsunami. Wong- Wong Da ang pad DatiwAN Dhani lena adhah anggen ala. Tapa aa pipine Dhani teles dening mili saka mripate, Sawise ngunjal ambegan
E ê kang mripal ngunjal tengah tahun aku ora bisa kelingan apa-apa, Bokmenawa aku ngalami sing aku, aku ditemokake dening relawan saka Australi, Aku banjur digawa ana ing koma seminggu, Watara sesasi aku ana rumah sakit iku. Nanging sing aku ora bisa ngeling-eling apa-apa Klebu jenengku dhewe. Tujune wae ana wong sing gelem ngrumat lan nampung aku, Wong iki, Pak Wimbo, atasanku rikalane nyambut gawe akeh sifhik Penjenengane ngerti sejarahku. Wiwit iku aku wis ora ana ing Aceh maneh, nanging ing Medan ya ing daleme pak Wimbo, Saben kala mangsa Pak Wimbo tansah nuntun aku ngeling-eling sapa
“Apa Pak Wimbo iku ora pirsa yen kowe duwe keluwarga ing Jawa?” Pitakone Dhanang nyela critane Dhani,
“Pak Wimbo pirsa yen aku kuwi duwe keluarga ing Jawa, wiwit saka Bapak, kowe lan bojoku Gurmrining, Amarga rikala nyambut gawe ing Aceh biyen aku iki klebu anak buahe kang raket, kerep banget nyritakake lelakon uripe dhewe-dhewe. Dadi Pak Wimbo ya pirsa banget kepriye sejarahku. Nanging, emane Pak Wimbo iku ora pirsa ngendi alamatku, mibok menawa aku durung crita, apa Pak Wimbo piyambak sing, lali. Mula saka kuwi, Panjenengane ya ora bisa kirim kabar mrene,” panggetune Dhani.
“Ora papa, sing baku saiki aku lan Gumrining ngerti yen kowe slamet saka bencana sing nggegirisi kae, O, iya bab Bapak...”
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 86 [ 87 ]“Aku wis ngerti saka Gumrining.” panyaute Dhani marga wis bisa ngira apa sing arep dikandhakake
“Banjur bab perkara Gumrining, apa wis ngerti?”
“Gumrining? Babapa, perkara sing kepriye?”
“Ngene ya, Dhan Setaun sawise lelakon tsunami Aceh kae, Bapak wiwit gerah. Bapak mesthekake yen kowe klebu korban kang tiwas merga nganti semono wektu kowe ora kirim kabar mrene lan saben aku kirim layang ora ana wangsulane, Awit saka kuwi bapak banjurndhawuhi aku supaya a.”
“Mas ..! aja dhisik ya Mas ya? Mesakake Mas Dhani sing lagi wae rawuh, Kareben Mas Dhani ngaso-ngaso dhisik,” panrambule Gumrining saka
jero kamar. hai “Ora papa kok Ning, aku ora papa, Wis saiki critakna kabeh sisan kareben gamblang?” pakone Dhani marang,
“Dhan, bayi sing ana gendhongane Gumrining mau dudu anake sapa-
“Ya, sesasi sawise aku ngrabeni Gumrining Bapak seda, lan bayi mau ora liya anaku karo Gumrining,” :
Dhanang genah iku ora bisa, amarga iku kang ndhawuhi bapakne. Nanging, ing sirahe Dhani tuwuh pikiran yen carita kuwi bisa wae dientha-
SUMUNAR Artologi rita Cekak, 87 [ 88 ]entha, dikarang dening Dhanang, Bisa upa yen dhawuhe Bapakne iku mung gaweyane Dhanang dhewe sing pancen wis duwe melik marang Gumrining,
“Nang, tenan yen Bapak dhawuh supaya kowe ngrabeni Gunwuining?”
“Dhan ..., apa aku arep ngapusi kowe ta, Dhan?!”
“Bisa wae, merga kowe pancen wis suwe nyimpen rasa melik marang Gi
“Aku wani sumpah, aku ora nduweni pikiran kaya mangkono, Dhan.”
“Kowe aja dolanan sumpah, marga sumpahmu kuwi kowe bisa nyilakani kowe dhewe.”
Dhanang wiwit mangkel karo sedulure kembar kuwi, teka tegel-tegele nduweni pandakwa marang dheweke kang mangkono,
“Yeh sa mali wastan Dhangan awa. wis mdakawa aka mangkih sing baku aku wis ngomongke apa anane marang kowe.”
“Piye 1?” Dhani saya kebrongot atine,
“Perkara kowe bisa nampa apa ara, luweh. Wong nyatane tanpa kowe bali mulih mrene bokmenawa ora ana perkara kaya ngene iki”
- Bangsat. pisuhe Dhani kang dibarengi koro kepelan tangane kang
ngenani pipine Dhanang,
“Menungsa ora tata, Apa karep?” celatune Dhanang karo nyekel pipine kang njarem merga antemane Dhani,
“Karepku? Karepku gampang, Kowe ngakoni yen kowe ngrabeni Gumrining iku merpa saka karepmu dhewe. Sawise kowe ngakoni banjur siapna awakmu kanggo ngadhepi patimu!” swarane Dhani groyok merga mesune kaya wis ora bisa dikendhaleni maneh,
Gumrining kang kawit mau ana njero kamar ngeloni anake, banjur
“Mas Dhani, Mas Dhanang cukup ..! kabeh ora ana kang luput” kandhaneGumrining nedya misah regejegane wong loro loroiku,
“Aku wani sumpah awit asmaning Allah yen apa sing Mas Dharnang mau bener kabeh. Daljaluk Mas Dani bisa menggalih kanthi wening, Aku kepingin Mas Dhani bali kaya Mas Dhani sing, dakkenal biyen. Mas Dhani sing tansah wicaksana ngadhepi samulharang perkara, Aku ora tialo Ma b rela na Kan a AA 8 Kn a aa mangkono Mas, aku bingung. Kudu kepriye mengkone,” Gumrining mandheg anggone cancangan banjur ngelapi luh kang terus milisaka uripake.
Krungu kandhane Gunwining, Dhani katon lilih, Tangan kang matine ngepel banjur udhar. Mripate mandeng marang Dhanang, lan Gumwining, Dumadakan Dhari nyeraki Dhanang banjur ngran kal sedulure kembar iku.
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 58 [ 89 ]“Apuranen aku ya Nang, Aku wis kebrongot kahanan, Aku wis ora bisa dki maa Dang Ning I kerte kepriya yan Jelakone kaya mangkana?” “Mas Dhani lan Panjenengan Mas Dhanang, sumbering perkara ora ana liya mung aku. Nanging, aku bingung kepriye carane metu saka tikungan perkara iki. Aku ...", durung rampung anggone kandha, Gumrining mlayu metu liwat lawang butulan karo nangis, Dhani lan Dhanang, bingung, kekarone padha pandeng-pandengan, Kekarone an a ayang baka laka sedhela keprungu swara mobil kang ngerem ndadak i ing dalan ngarep omah dhareng pambeng wang kang Kare kaga Dm in Dhanang krungu kaya mangkono banjur mlayu metu tumuju dalan ngarep
omah, Lagi wae tekan latar, katon yen Gumrining wis gumlethak ing, satengahe dalan.
“Gunmwining_........] HI!” wong loro padha mbengok ngundang jeneng Gumrining,
Prambanan, Agustus 06
75LmetNugJa.
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 89